Y Gainc
Dysgais ryw gainc baradwysaidd
â'm dwylo i ar ben mainc,
ac 'roedd yr hyn a ddysgwyd (dyna arfer dyn)
4 yn enwogi'r delyn am ysbaid.
Dyma'r gainc ar fy mainc i,
o ganol oed serch yn blethiadau
o fawl teilwng merch fonheddig
8 a luniais i â ffram frodio serch.
Meddai merched y gwledydd
amdanaf fi (oherwydd fy natur y mae hynny):
'Tôn syml, eglur ei dull yw hon,
12 a thwpsyn yw'r dyn sy'n ei dwyn.'
Cenais, drwy fy ystryw wael,
salm rwydd, helaeth yw fy mraint,
a chân ar y gainc
16 annwyl, medd gwyr ifainc.
Bwrlwm celfydd a phersain sy'n arwydd o gân fendithiol,
cefais glod, alaw'r glêr,
llais peraidd aderyn disglair llon,
20 cân y mae beirdd hardd yn mynnu ei chael yw hon.
Gwae fi na chlyw (mae'r blys yn fawr)
Dyddgu y gainc brydyddol hon.
Os yw'n fyw, fe'i clyw uwchlaw clwyd
24 eos lwyd ei mantell, gyfarwydd ei llais,
o ddysg Hildr islaw cildant,
cân ormodol, gwr meddw a'i canodd;
llef wych, loyw ac ysblennydd llais diwyd,
28 atsain dyner debyg i saltring Sais.
Ni wnaeth pibydd rhwydd o Ffrainc
na phencerdd y fath gainc gerddorol.
Boed ei wefusau'n ddiwerth,
32 a'i gywydd a'i ddeg ewin,
y sawl a fo'n canu cerdd o fawl
(ni fydd Duw'n ei geryddu), neu gerdd dant,
i ferch ddisglair olau, lon ei llygaid,
36 ac yntau'n cael y cyfle i ganu'r gainc hon.