Y Bardd yn Onest

	Cerddais yn gyflymach na mellten

	am ddeunaw milltir, helfa hir.

	Ni chyffyrddodd blaen fy nhroed

4	â'r ddaear gennyf neithiwr,

	rwy'n rhuthro fel taran, nodwedd dyn ifanc,

	fy awydd poenus, blin yw fy lladdfa.

	Yr un fath yw fy meddwl yn y fro deg

8	â Thrystan nerthol yng ngolwg y byd.

	Ni fydd pren crin yn torri dan fy nhroed,

	twyll di-fai, dyn ffôl disynnwyr.

	Ni throais fy wyneb tuag yn ôl

12	er mwyn neb, dull rhyfeddol.

	Euthum yn gyflymach na gwynt gwyllt

	i lys y ferch sydd fel ail Esyllt.

	Rhoddais gyngor iddi

16	heb ei henwi, rhoddwr trachwantus.

	'Paid â dibrisio dy hun,

	y ferch â'r wisg sidanaidd, lliw eira di-sathr,

	ar ôl aros yn hir yng nghyflwr morwyn,

20	yr un fain, dal a thyner.

	Paid â mynnu, yn lle dymuno Mai,

	rhyw gnaf, ni fyddai'n weddus i ti o gwbl.

	Foneddiges uchel ei thras,

24	cara di'r sawl sy'n dy garu dithau, ferch ddoeth a chain.'

	'Yn ôl fy mamaeth, mae'n waeth i mi

	nawr o ran fy mywyd esmwyth.

	Gwelais sawl un, fab Gwilym,

28	yn cymryd gŵr a fyddai yn fy nhwyllo.'

	'Nid twyllwr yw gŵr sy'n caru,

	ni fydd yn gwenieithio nac yn gwamalu'n barhaus.

	Ni fynnwn dy dwyllo,

32	hyd yn oed pe gallwn i, du yw dy ael tywyll.

	Nid wyf yn ŵr a fyddai'n dy ddenu trwy dwyll

	allan o'th dŷ, tŵr disglair hardd.

	Ni fydd dyn byw yn dy dwyllo (enllib dibwrpas)

36	lle byddaf i, arglwydd gwarcheidiol.

	Di-fai yw dy wyneb,

36	gem i mi, na foed i neb dy dwyllo.'